W końcu nadszedł czas na kolejną wyprawę. Tym razem trochę inną niż zazwyczaj, bo z ukochaną osobą. W tym roku dołączyła do nas jeszcze Ania. W niedziele rano ląduję na dworcu PKP w Poznaniu z nocnej wycieczki do Krakowa z chłopakami z TCT. Cała niedziela zeszła na przygotowanie rowerów wyprawowych i spakowanie sakw. Wieczorem przyjeżdża Anna dzielimy się resztą wspólnych rzeczy i dość późno kładziemy się spać. Rano pobudka dopakowanie reszty rzeczy i ruszamy na dworzec PKP:


Docieramy kilka minut przed czasem, bilety postanawiamy kupić u konduktora. Jadą z nami dwie pary też z rowerami. Również w planach mieli przebyć podobną trasę. W Szczecinie wsiadają kolejni kolarze, robi się ciasno. Mimo to lubię jeździć pociągami:

Duża część rowerzystów wysiada w Międzyzdrojach, my jedziemy do samego Świnoujścia. Wysiadamy i zaraz przesiadamy się na prom:
 
Na wyspie Uznam kierujemy się do przejścia granicznego. My dzisiaj robimy tylko zdjęcie i wracamy w stronę wschodnią:

W tym samym miejscu pojawiłem się z Michałem parę tygodni później bijąc mój rekord życiowy (kto jeszcze nie czytał zapraszam do lektury ---> TO TU! ) Jedziemy ładnie oznaczonym szlakiem EuroVelo 10. Podczas całej tej wyprawy staramy się trzymać właśnie tego szlaku. Na samej wyspie można spotkać dużo fortyfikacji:

Wracamy na prom kontynuujemy naszą trasę w kierunku latarni w Świnoujściu. Najwyższa latarnia na wybrzeżu więc nie byłem w stanie jej ładnie całej uchwycić z jakimś ładnym tłem. Jednak zdjęcie poglądowe jest:

Szlak prowadzi różnymi terenami. Do przejechania wystarczy rower trekingowy, chociaż opon typu slick nie polecam. Na początku się wahałem czy nie zabrać slicków 1.6 totalnie gładkich całe szczęście Marta mnie odciągnęła od tego pomysłu. Już w tym lesie bym miał problemy:

Jedziemy do Międzyzdrojów odwiedzamy ciekawe miejsca, bierzemy udział w jakimś niemieckim serialu oczywiście nie może zabraknąć zimnego piwka i plażowania. Plan miałem ambitny. Chciałem się codziennie wykąpać. Pierwszego dnia to się udało. Jedziemy na słynną Aleję Gwiazd:

Wyjazd ze miasta to podjazdy prawie jak w górach. Było trzeba się namęczyć. Na dodatek drogowskaz punkt widokowy, na który trzeba było rowery wręcz wnieść po korzeniach, ale warto było. Dla takich widoków naprawdę warto było:
oraz pierwsze romantyczne zdjęcie z wyprawy:

Po kilku kilometrach wjeżdżamy do Wisełki, a zaraz za nią znajdujemy miejsce do spania. Dzisiaj był to leśny parking. Ja się wracam do miasteczka po chlebek i zimne piwko na wieczór, a dziewczyny robią kolacje. Miejsce było idealne:


Rozbijamy namioty i idziemy spać. 

Pozytywny dzień pierwszy, szkoda że nie mogliśmy być wcześniej w Świnoujściu. Straciliśmy na pociąg prawie pół dnia. Bedziemy musli nadrobić :)

Dzień DRUGI! :)